Salon Nowojorski

Zastanawiająca jest skłonność przedstawicieli gatunku homo sapiens do wiary w gruszki na wierzbie. Otóż w pierwszych dniach stycznia ludzkość na różnych szerokościach geograficznych tradycyjnie ulega zbiorowemu złudzeniu, że oto TEN rok będzie inny, bo właśnie w TYM roku uda się wszystko pozmieniać, poprzestawiać i popoprawiać. Żonę odzwyczaić od palenia, męża – od spożywania alkoholu w nadmiernych ilościach, a dzieciaki – od dłubania w nosie. Oraz samemu się odchudzić.

Nowy Rok rozpoczynamy od postanowień noworocznych, o których zapominamy równie szybko, jak amerykańscy młodziankowie o swoich virginity pledges (Virginity pledges don’t mean much, study says – to dopiero szok). Bo wychodzi na to, że pewnych przyzwyczajeń ludziska nie są w stanie zmienić nie tylko w ciągu 12 miesięcy jednego roku, ale nawet i w ciągu dwudziestu lat.

Kto za młodu był obżartuchem, po latach nadal pielęgnuje zwyczaj zmiatania ze stołu wszystkiego, co gościnni gospodarze postawili na stole. Komu kiedyś często zdarzało się mijać z prawdą, jako młodzieniec 40-letni i brzuchaty nadal będzie „koloryzować” oraz „przemilczać” z miną obrażonego niewiniątka. Kto zaś za młodu wsławił się jako erotoman-gawędziarz, takim też pozostanie do samego midlife crisis.

http://www.cartoonbank.com

Podejmując prywatne i pół oficjalne postanowienia o zmienianiu samego siebie – albo nie daj Boże innych – przeciwko sobie mamy lata własnych – albo cudzych – przyzwyczajeń, a po swojej stronie co najwyżej krzepiące przysłowia ludowe, z których wynika, że jak się ożeni, to się odmieni. I szczęść Boże młodej parze, która w to uwierzyła. Oczywiście są też wyjątki od reguły, kiedy ktoś, często pod wpływem jakiegoś życiowego wstrząsu albo solidnego stuknięcia tyłkiem o dno, mobilizuje wszystkie siły fizyczne i psychiczne i zmienia swój życiorys o 180 stopni. Ale to chyba zdarza się rzadziej, niż byśmy sobie tego życzyli.

Consuetudo altera natura est. W tym roku postanowiłam więc podejść do sprawy pragmatycznie, nie zaś pobożnie-życzeniowo, czyli zamiast próbować zmieniać tamto czy siamto, po prostu zacząć działać. Jednym słowem, wyznaczyć sobie pewne wymierne zadania, które jestem w stanie zrealizować – i to nie w ciągu całego roku, bo znowu zgubi mnie „co się odwlecze, to nie uciecze”, ale w ciągu jego pierwszych trzech miesięcy, jeszcze przed swoimi urodzinami.

1
Do 2 godzin pilates w tygodniu dodać ćwiczenia kardio min. 5 razy przez co najmniej 45 minut dziennie. Codzienny 20-minutowy spacer z psami się nie liczy, chodzi mi o takie kardio, gdzie pot się leje z człowieka. Mam w domu opisany przy innej okazji rower stacjonarny, a w mojej dzielnicy jest sporo spokojnych uliczek, gdzie można biegać, więc koniec z wyszukiwaniem pretekstów i robieniem uników. Z rowerka korzystam już od kilkunastu dni i stwierdziłam, że kondycyjnie nie ma problemu z jazdą przez 45 minut, 9-11 mil na godzinę. Żadnych abstrakcyjnych celów w stylu „mam schudnąć x funtów.” Mam po prostu regularnie ćwiczyć i zobaczymy, co z tego wyniknie.

2
Odświeżyć znajomość niemieckiego: co najmniej przez dwie godziny w tygodniu czytać niemiecką prasę albo słuchać radia i podcastów. No cóż, organ nieużywany zanika, i po wielu latach w Stanach moja znajomość tego języka uległa dość wyraźnej atrofii, mimo że kiedyś posługiwałam się nim całkiem nieźle. Znajomość bierna – z tym jest jeszcze jako tako, ale z pisaniem, a zwłaszcza mówieniem, jest już całkiem kaputt. Od paru lat obiecuję sobie, że muszę się tym zająć, po czym nie robię absolutnie nic.

3
W dni robocze wstawać nie później niż o 6:30, żeby mieć wystarczająco dużo czasu na normalne wyjście do pracy. Koniec z wyłączaniem budzika i dosypianiem przez kolejne 20-30 minut, bo to z reguły kończy się wstawaniem w ostatniej chwili (nawet o ósmej!) oraz pośpiechem bez sensu. A jeśli mam poważny zamiar zrealizować punkty nr 1 i 2, muszę sobie w odpowiedni sposób ustawić harmonogram dnia.

4
Przeczytać American Wife (Sittenfeld), Bridge of Sighs (Russo) oraz House of Sand and Fog (Dubus) – wszystkie od miesięcy zbierają kurz na półce, ja zaś wieczorami pogrążam się w lekturze InStyle, O, The Oprah Magazine oraz Entertainment Weekly. Niby nic w tym złego, ale…

Na razie tyle, chociaż chciałabym jeszcze zająć się wolontariatem. Ale na razie nie wiem, co by to miało być, a muszę mieć w ręku jakiś konkret, żeby go dodać do  „listy zadań” na 2009. Oczywiście najprościej jest wpłacić jakąś sumę $ na cele dobroczynne, ale to już robimy od dawna. Teraz chciałabym zacząć robić coś, co nie jest anonimowe, poświęcić swój czas, tylko nie wiem jeszcze, jak i gdzie.

I nie mam zamiaru niczego zmieniać, bo przecież jest fantastycznie 🙂