Salon Nowojorski

W momencie, kiedy piszę ten tekst (wtorek, parę minut przed północą), wszystko wskazuje na to, że w dzisiejszych prawyborach Partii Demokratycznej Barack Obama zdobył solidną przewagę nad Hillary Clinton w Wisconsin, gdzie walka toczyła się o 74 delegatów, oraz na Hawajach, gdzie w grę wchodzi 24 delegatów. Nie da się ukryć, że w ostatnich tygodniach Obama złapał wiatr w żagle i porządnie ugruntował swoja przewagę jako kandydat Demokratów.

Jak tak dalej pójdzie, zapewni sobie nominację jeszcze w marcu (wybory w Teksasie i Ohio 4. marca będą praktycznie rzecz biorąc ostatnią deską ratunku dla Hillary) albo najpoóźniej w kwietniu (wybory w Pensylwanii). 

Mowiąc szczerze, piszę to bez wielkiego entuzjazmu. Myślę, że Hillary byłaby lepszym prezydentem, a w wyborach powszechnych w listopadzie miałaby jedną ogromną przewagę – jej życiorys został już sto razy sprawdzony, przeczesany i przeanalizowany. Najpierw przed wyborami prezydenckimi w 1992r., które Bill Clinton oczywiście wygrał, potem – w czasie afery z Moniką Lewinsky i po raz kolejny w 2000 r., kiedy ubiegała się o stanowisko senatora ze stanu Nowy Jork. Jest mało prawdopodobne, że jej szafa kryje jeszcze jakieś kościotrupy.

Jeśli chodzi o Obamę, to takiej pewności mieć nie można. Nie twierdzę, że ma na koncie jakieś grubsze afery, wiadomo jednak, że na kilka miesięcy przed wyborami prezydenckimi zarówno każdy szczegół życiorysu, jak i podszewka w kieszeni każdego kandydata na prezydenta zostają po raz kolejny dokładnie wytrzepane i sprawdzone, przez media i przez obóz przeciwnika.

Nie zapominajmy też, że Republikanie są mistrzami medialnej manipulacji. Jeśli podczas ostatniej kampanii prezydenckiej w 2004 udało im się z bohatera wojny wietnamskiej Johna Kerry’ego zrobić tchórza, który swoje odznaczenia wojskowe Purple Heart dostał praktycznie za nic, trudno się spodziewać, że łagodnie potraktują zielonego jak trawka na wiosnę senatora z Illinois, oczywiście jesli w tych wyborach prezydenckich faktycznie dojdzie do konfrontacji Obama-McCain.  Mimo że w 2004r.  bohater wojenny Kerry zmierzył się z dekownikiem Bushem, który w swojej jednostce wojskowej pojawiał się jedynie w celu leczenia zębów u wojskowego dentysty, to właśnie Bush zakończył te wybory „z tarczą”. Niewątpliwie przyczyniła się do tego również sprawnie prowadzona kampania oszczerstw.

Już wyobrażam sobie kolejne pomarańczowe i czerwone „terror alerts” ogłaszane na kilka tygodni przed wyborami w listopadzie po to, aby wprowadzić stan ogólnej psychozy i przekonać niezdecydowanych mięczaków, że tylko republikański twardziel McCain zdoła ochronić kraj przed terrorystami z Bliskiego Wschodu.  A to stworzyłoby idealną sytuację, w której brak doświadczenia Obamy mógłby zostać wykorzystany przeciwko niemu.

Niezależnie od tego, czy to Obama dostanie nominację czy też Clinton, oboje muszą być przygotowani na kilka tygodni porządnych „zapasów w błocie” z McCainem. Ten zaś chcąc utrzymać swój image porządnego faceta, zapewne brudną robotą palców sobie kalał nie będzie i w wyciąganiu brudów oraz wszelakim swift-boatingu  pozwoli się wyręczyć partyjnym kolegom i różnym „niezależnym” obserwatorom.

Miejmy nadzieje, że sprawę nominacji Demokraci rozwiążą jeszcze przed konwencją Partii Demokratycznej w sierpniu, bo przeciąganie tej przedwyborczej przepychanki do ostatniego momentu nikomu nie wyjdzie na dobre, a już na pewno nie Demokratom.

Do następnego razu!
Agnieszka