Salon Nowojorski

Mimo piętnastu lat spędzonych w Stanach, dopiero od roku jestem szczęśliwą posiadaczką paszportu amerykańskiego i jako świeżo upieczony obywatel USA dzisiaj po raz pierwszy miałam okazję głosować w amerykańskich wyborach. A konkretnie – w prawyborach partii demokratycznej, bo w dniu przyjęcia obywatelstwa USA ponad rok temu przezornie wybrałam opcję „registered Democrat” (wyborcy niezależni czyli „independents” w stanie Nowy Jork nie głosują w prawyborach).

Ponieważ głosowanie odbywało się w szkole niedaleko naszego domu i przy trasie naszych porannych spacerów z psami, już o siódmej rano założyliśmy naszym skarbom smycze, aby uniknąć spodziewanych wyborczych tłumów i jednocześnie spełnić obywatelski obowiązek. Tłumów ani kolejek nie było, a sama procedura nie należała do zbyt skomplikowanych. Jak ktoś potrzebował, mógł także otrzymać pomoc tłumacza. Języka chińskiego, bo w naszej dzielnicy ten język powoli zaczyna wypierć rosyjski, że o angielskim nie wspomnę:)

W okręgu wyborczym dyżurowała gromada dziarskich amerykańskich dziadków na emeryturze, bardzo chętnych do pomocy oraz podziwiających każde „sz” i „cz” w imieniu oraz nazwisku głosującego. Ponieważ na brak spółgłosek w imieniu i nazwisku narzekać nie mogę, mieliśmy okazję do przyjemnej towarzyskiej pogawędki.

Urządzenie do głosowania – prawdziwe cudo antyczne. Najpierw trzeba było czerwoną korbę odchylić do oporu w prawo, potem należało przekręcić małe pokrętła przy wybranych nazwiskach (zarówno nazwisku wybranego kandydata na prezydenta, jak i delegatów, którzy będą na niego głosować), a na koniec – ponownie przekręcić korbę, tym razem w lewo. Coś zastukało, zazgrzytało i mój głos został oddany.

Decyzję, czy głosować na Obamę czy na Clinton podjęłam oczywiście dużo wcześniej. Jednym słowem juz po krzyku – po dłuższych deliberacjach i po tym, jak John Edwards wycofał swoją kandydaturę, Hillary Clinton ma jeden głos więcej, co w stanie Nowy Jork raczej nie powinno nikogo zaskoczyć.

Do następnego razu!
Agnieszka